Zondag 17 mei 2015
Het beloofde een mooie dag te worden die zondag. Sinds anderhalf jaar organiseer ik maandelijks een wandeling over het landgoed. Deze dag stond gereserveerd voor de werkgroep natuur. Ondanks het feit dat ik de wandeling al talloze keren gelopen heb, vind ik het elke keer weer mooi, leuk om dit eens te delen met allemaal ‘kenners’.
Even een heel korte inleiding: het landgoed is nog zo’n 450 hectare groot, de heer Laan was de laatste bewoner. Aan hem is wel te danken dat het landgoed in zijn geheel bestaat, hij schonk het namelijk voor zijn dood aan de stichting Edwina van Heek.
Met sleutels op zak gingen we op pad. Onderweg komen we namelijk nogal wat hekken tegen. Via de nieuwe Lindelaan en allerlei paadjes kwamen
we uiteindelijk in het arboretum. Onderweg was het volop genieten van onder andere: zwartkoppen, tuinfluiters, winterkoninkjes en roodborstjes
in het lage struikgewas. In het open veld zagen we nog even de geelgors. Voor mensen met weinig vogelervaring is de aanblik van zo’n prachtige
gele vogel verpletterend. De koekoek liet zich in de verte even horen.
Voor we het arboretum gedeeltelijk doorkruisden even een wandeling richting Harsseveld gemaakt. Door een mooi bosje met zandduinen (een overblijfsel uit de tijd dat de Dinkel nog rijkelijk overstroomde) kwamen we aan bij kanaal Almelo-Nordhorn, ter hoogte van het sluizenhuisje. Onderweg een bunzing gezien, iets wat je niet vaak ziet. Op het Harsseveld is het ommuurde
kerkhof van Singraven, de as van de heer Laan is hier uitgestrooid en familieleden van de heer Laan en enige oud-medewerkers liggen hier begraven. De naam Harsseveld komt van het gelijknamige kasteel dat hier stond, het is in 1829 gesloopt.
De reusachtige eiken van de oprijlaan staan nog als stille, imposante getuigen in het weiland. Als levende herinneringen uit lang vervlogen
tijden. Een bijzondere plek, historie ver weg en toch dichtbij.
In het arboretum bloeiden de zakdoekjesbomen en de grote bloemen van de magnolia verspreidden een heerlijke geur.
Nog wat reeën gespot en na wat struinpartijen in het bos schuin achter het kasteel aangekomen. Dit is een mooi stil gebied, met volop vogels. En in het voorjaar de voorjaarsbloeiers (sleutelbloem, klaverzurig, bosanemoon). We belandden uiteindelijk in het park waar we nog even de reigerkolonie en de moestuin bekeken hebben.
Het ooievaarspaar bij het huis heeft intussen drie jongen. In het park in een hoge beuk zit een zwarte spechten nest, helaas was het jonge gezin al uitgevlogen;leuk om te weten is dat het gat van zo’n nest altijd ovaal is.
Bij de watermolen nog even lekker op de boomstammen gezeten met koffie en cake, napratend en terugkijkend op een mooie wandeling! Een goed begin van een mooie dag!
Annemarie Lutke Veldhuis