De Gildehaus-Dinkel fietsroute 03-09-2023
kalebassen
Met de fietsen achter in de caddie van Agonda vertrokken we richting de Lutte. Vóór ons reed Jan met de fiets achter in de kattenbak naar Poortbulten. Gerard en Bert waren al gearriveerd met de fiets op deze frisse zonnige morgen. Marcel en Toon maakten de groep compleet. Marcel had de route vooraf verkend, de vroegere Gildehaus-Dinkel route. Misschien is het wel 30 jaar geleden dat ik diezelfde route eens heb gefietst, destijds was ik erg onder de indruk van de diepe groeves en het prachtige Dinkeldal.
Jan zag gelijk al een appelvink naast een houtduif hoog in een dode boom bij de start, waar ook de groene specht en de boomklever zich lieten horen.
Het Binkhorsterkerkpad bracht ons vanaf de Lutte naar erve Binkhorst aan de Lossersedijk, een
havik
van oudsher groot boerenerf, wat nu nog erg bij de tijd is.
Tijdens deze fietstocht doorkruisen we meerdere keren de Dinkel. Een prachtige rivier die nog in zijn oorspronkelijke bedding ligt. Daar past zo`n mooi oerlandschap bij. Een slingerende rivier met oude knoestige eiken, kleine weilanden omringd door houtwallen die vaak onderlopen bij hoogwater.
Behalve bij Binkhorst. De grootvader van de broers die nu de boerderij runnen heeft de Dinkel bedwongen. Achterlangs de boerderij loopt de rivier recht langs een houtwal, zodat het water tussen de oevers blijft en er geen overstromingen meer zijn. Op een kaart kun je dat heel mooi zien. Er loopt geen wandelpad in de buurt helaas.
Springbalsemien
Tijdens het fietsen zag Jan nog twee glanskoppen.
Terwijl op erve Kraesgenberg ons vreemde vogels aanstaarden vanachter een hek, zoals de oehoe, sneeuwuil, woestijnbuizerd en steenarend.
Een prachtige route die ons langs de bleek voerde, waar de witte was op het gras werd gelegd en terug naar de Dinkel. Langs het spoor, waar we het grasklokje ontdekten in de berm.
Dat is het misschien wel wat me zo trekt naar dit gebied, het Dinkeldal is iedere keer anders. Als het overstroomt is het één groot waterrijk gebied. Alles loopt onder, dat kun je je nu niet voorstellen. Zo`n kalm stromend riviertje dat verandert in een zee van water. Waar de ooievaars, die hier veel voorkomen, weer baat bij hebben en makkelijk hun voedsel kunnen vinden. Het dal ook met de vele bruggen, waarover we verschillende keren gaan. Behalve het mooiste bruggetje niet, die laten we links liggen. Deze bewaren we voor de volgende keer.
Jozefien Scholten