Het mooiste bruggetje
Het is een frisse ochtend, de meter raakte net niet het vriespunt. Met handschoenen en een grote sjaal om trotseren we de vrieskou. De herfst is in aantocht, de dauw hangt over de velden en we fietsen met zijn tienen over het terrein van de Losserhof. We hebben er zin in, het belooft een mooie dag te worden. Aan de achterkant van het terrein loopt de Snoeiinksbeek. Vorig jaar zijn ze bezig geweest om de beken te herstellen. Ze worden ondieper gemaakt en er is een heel vloeigebied ontstaan nu. Deze is een van de beken die ontspringen op de flanken van de stuwwal van Oldenzaal, Losser en de Lutte. Het maakt deel uit van de Oldenzaalse landgoederen, een natura 2000 gebied. De Snoeiinksbeek ontspringt in het Boerskotten en loopt hier door een echt bron – beekbegeleidend bos. De vegetatie in het bos verteld ons hoe schoon het water is, in het voorjaar bloeit hier de slanke sleutelbloem met de bosanemonen en de viooltjes, een waar sprookjesbos. De zwarte mees beaamt het.
Nijlgans-grauwe gans en een hybride grauwe gans x grote canadese gans
We volgen de Oude Lutterkerkweg richting `t Loaboerke. De Snoeyinksweg loopt in het verlengde van de beek. We horen de kerkklokken op de achtergrond. Halverwege is er een picknickplaats, een mooi plekje, een echte aanrader om eens halt te houden. Hebben wij niet gedaan, onze blik is gericht op het pad wat ons leidt naar dat mooie bruggetje over de Dinkel. De weg ernaartoe heet het Graafschapspad en verteld ons al dat we de grens overschrijden. De vorige keer dat we hier waren scheerde de ijsvogel over het water.
De medefietsers waren er stil van zo mooi of zo tegenvallend was deze plek of het was gewoon koud, we laten het in het midden. Over smaak valt niet te twisten. Er volgen vandaag nog meer mooie bruggetjes.
Via een grote lus bereiken we een fietspad wat ons leidt door een heel gevarieerd bos, verschillende naaldbomen tussen grote varens en veel soorten loofbomen. Biodiversiteit in het bos, dat brengt leven.
Roodborsttapuit
Fietsend naar de Oelermars blijkt daar de telgroep van vogelwerkgroep Losser te staan. Terwijl wij bij hen stonden zagen we de roodborsttapuit, vele huiszwaluwen, tapuiten op het zand en de ganzen. Ze tellen elke dag en de resultaten staan op trektellen.nl
Bij de brug van het Schoklandpad houden we halt voor de koffie met een broodje.
Het Lagapad volgt de Dinkel. Het natura 2000 gebied, het Dinkeldal Zuid hebben ze vanaf de Duitse grens tot aan de Ellermansbrug op de schop gehad om meer ruimte te creëeren voor de Dinkel en de kwetsbare natuur te versterken en het is ook nog eens een plaatje om te zien. De oevers zijn natuurvriendelijker ingericht en de rivier is smaller gemaakt. Er zijn nieuwe meanders aangelegd. De stobben die ze hebben verwijderd hebben ze in de Dinkel gelegd. Deze zorgen ervoor dat de Dinkel nog meer gaat meanderen evenals de stammen, het water stroomt langzamer en daardoor wordt het water langer vastgehouden. Tussen de stobben kunnen watervogels broeden en achter de stobben is er ruimte voor pioniersvegetatie. De stobben zorgen voor luwtes in de Dinkel, waardoor er minder stroming is, jonge visjes vinden hier een veiliger plek. Zo ontstaat er een betere biodiversiteit in en om het water. Er wonen zelfs al otters in de Dinkel. We vervolgen onze route door een mooi Twents landschap richting de Losserhof.
Annemarie Lutke Veldhuis en Jozefien Scholten.