Vogelexcursie Ottershagen 23 april 2017
Zondagmorgen 6:00 uur, gevoelstemperatuur – 3˚C, we beginnen met tien personen aan een tocht langs de gekanaliseerde Dinkel. Terwijl we zien hoe kuifeendjes en wilde eenden zich al vroeg vermaken, lopen we richting sterrenwacht. Links en rechts treffen we 
akkerhoornbloemen, grootbloemige muur, pinksterbloemen, kleine ereprijs. Een knobbelzwaan, vlak voor ons, haast zich met het kenmerkende geluid van haar vleugelslagen van ons weg, om even verder haar ‘peddels’ als remmen in het water te zetten en statig verder te zwemmen.
Tegenover de sterrenwacht is met wat hulp van de mens rivierduin ontstaan, klein van oppervlak weliswaar maar best mooi aangelegd. Jammer dat er een zestal pony’s lopen: geen plantje te bekennen dus, en voor de beestjes is het te hopen dat ze bijgevoerd worden. Verderop trekt tussen het riet een groot nest met een broedende knobbelzwaan alle aandacht naar zich toe, 
maar ook de watermunt missen we niet. Bij de trektelpost, waar flink gesnoeid is, horen we enkele vogels zingen: zwartkop, fitis, tjiftjaf, gaai, maar verder vindt Jan Nijmeijer het maar overwegend stil hier. In de verte laten zich wat hazen zien. De wilde sering bloeit hier volop. Intussen lopen we aan de overzijde van de Dinkel. Als we over het fietspad via de andere brug teruglopen, pal langs het water 
en in de luwte, horen we de eerste grutto’s. Boven ons hoofd baltsen graspiepers om even later als een parachuutje blij naar beneden te zweven. Boerenzwaluwen vangen laag scherend over het water insecten en een eenzame slobeend vliegt over onze hoofden. Dichtbij zodat we haar goed kunnen bekijken, scharrelt tussen stoppels riet een gele kwikstaart. Is het grote of is het de kleine: de meningen daarover bleven verdeeld. In de verte graast rustig een reebok. Als we dichterbij komen blijkt het dier mager en zien we dat het kreupel is aan een poot. Op een nat zanderig stukje bij het water ontdekt iemand pootafdrukken van een vos. Om er achter te komen of dat wel waar is, kan de ‘kruisproef’ 
daarover zekerheid geven: tussen de teenkussens en het middenvoetkussen is bij de vos zoveel ruimte dat je er een X-vorm tussen kunt tekenen. Op een hek verderop zitten een geelgors en graspieper gezellig samen. Als we het water verlaten om langs een beekje richting vogelhut te gaan, blijkt dat hek voor de maker van dit verslagje behoorlijk te hoog is: een paar sterke armen (dank jullie wel!) zijn nodig om het obstakel te overwinnen. Niet alleen vogels blijken dan vrolijke geluiden te kunnen maken. Vanuit een windvrije plek bij de kijkhut zien wij o.a. kemphaan, grutto, tureluur, kievit, Canadese gans, Indische gans en de grauwe gans met pullen. Ook de witte en gele kwikstaart en de kleine plevier ontbreken niet, evenals de watersnip, meerkoet, wintertaling en flink wat nijlganzen.
Onlangs werd Bianca vijftig jaar: zij trakteerde op zelf gebakken lekkers. Even leek de koffie waar intussen iedereen veel zin in had, te gaan ontbreken, maar via smartphone werd Rob (de man van Bianca) verzocht die alsnog te bezorgen, en dat geschiedde. Het was een vroege maar mooie excursie, waarna naar ik vermoed menigeen in een warm bad of onder een hete douche heeft liggen na te genieten.
Mieke van der Vring