Voorjaarsexcursie in het Samerrott, zondag 10 april 2022
Er was eens…een mooi sprookjesbos ten zuidoosten van Schüttorf. Het bos staat bekend om zijn weelderige voorjaarsflora. Dit komt door de vochtige en voedselrijke bodem bestaande uit 
keileem. Het heet Samerrott, is 265 ha. groot en wordt beheerd door boeren en particulieren.
Ik noem het vaak een sprookjesbos, omdat plantensoorten als bosanemoon, speenkruid en bosbingelkruid er zo talrijk voorkomen dat ze hele lappendekens door het bos vormen. Je zou er zo Roodkapje en de wolf tegen kunnen komen. Nou ja, Roodkapje misschien niet maar de wolf zou wel kunnen. We lopen met dertien mensen in de richting van de Toddenweg, dit is een oude handelsweg die vroeger liep van Osnabrück naar Deventer. 
We komen weer langs het primula veldje, we zijn hier vandaag namelijk niet voor het eerst. Er bloeien minder slanke sleutelbloemen dan voorgaande jaren. Gezegd moet worden dat de bloeitijd nog niet optimaal is en veel pollen zijn door reeën kaalgevreten. We steken de Toddenweg over en gaan links het bos in in richting van de Rabenbaum. We horen en zien hier de middelste bonte specht, boomkruiper, boomklever, grote lijster en zanglijster. Waren we een week later gegaan dan hadden we trekvogels als zwartkop, bonte vliegenvanger en gekraagde roodstaart ook nog kunnen zien. Aan het einde van het pad komen we langs een deel dat vol staat met daslook. Het is een tapijt van planten, jammer dat ze nog niet bloeien. Wel bloeien hier plantjes van de zeldzame schedegeelster: een iel maar mooi plantje met een klein geel bloempje. We staan nu op de plek waar vroeger de Rabenbaum gestaan heeft. Dat moet een zeer imposante eik geweest zijn van 2000-3000 jaar oud met een omvang van elf meter en een diameter van drie meter. Vroeger werd hier recht gesproken en er werden besluiten genomen over kappen en aanplant in het bos door de Marke boeren. 
Op de weg terug over de Toddenweg zien we holwortel, aronskelk, pinksterbloem, schaafstro en klein hoefblad. Vreemd dat we het oranjetipje niet zien, de pinksterbloem is namelijk de waardplant van het oranjetipje. Wel zien we de appelvink en de goudvink hier. We willen meerdere keren rechts het bos in, maar veel paden zijn afgesloten in verband met rustgebieden voor het wild. Dat gebeurt voornamelijk voor het reewild, dat hier aanwezig is. Het bos is de laatste jaren een trekpleister geworden voor veel natuurliefhebbers. Het is waarschijnlijk dat hierdoor het bos gedeeltelijk is afgesloten. We lopen een deel van de route daardoor dubbel en gaan het laatste deel wat sneller, want het begint te miezeren. Na drie uur wandelen zijn we weer terug bij Arnolds Bauernhof, waar we ook vertrokken zijn. Hier hebben we afgesproken om te genieten van Kaffee mit Kuchen. Het is weer een mooie natuurmorgen geweest. En ze leefden nog…
Marcel Grunder