Nog geen 10 meter gelopen en zie daar zit hij voor ons in de struiken aan de rand van het water : de IJsvogel. Van o
nze 11 deelnemers hebben er weinig deze zeldzame vogel van zo dicht bij ooit kunnen waarnemen. Wat een prachtige blauwe kleuren en hij vliegt niet weg. De reden die we hiervoor kunnen geven is dat deze, van nature schuwe vogel op deze plek, waar veel wandelaars komen, ge
wend is aan de mensen. Toen dit mannetje uiteindelijk als een flits laag over het water scheerde, waren zijn kleuren nog mooier zichtbaar. Dan kan Nederland wel onder de indruk zijn van een in Noord Holland gesignaleerde roodkeelnachtegaal, deze ijsvogel is voor ons een geweldig start op deze nationale vogelteldag.
Door een prachtig wit landschap wandelen we vandaag door drie aaneengesloten landgoederen en beginnen bij het Stroinksbos. De boerderij Erve ’t Stroink uit 1776 aan het begin gelegen, is nog in volle glorie. Ongelofelijk hoe zo dicht aan de rand van bewoond Zuid Enschede zo’n prachtig natuurgebied ligt. Woest en verrassend. Veel hulst, wordt afgewisseld met eik, els, kers, berk, es en daar tussendoor kleine natte weilanden. De bomen groeien en liggen door elkaar, met veel prachtige leef- en broedplekken voor de vogels en andere bewoners. Er tussendoor kronkelt de Broekhe
urnerbeek, de paden zijn nat en modderig. Aangrenzend ligt het Smalenbroek, een landgoed dat je terugbrengt naar de middeleeuwen. Ook hier een combinatie van park, bos en landbouwgronden. Duidelijk zichtbaar herkennen we het oude Twentse landschap met centraal gelegen de boerderij Smalenbroek uit begin 18e eeuw. L
andschapsarchitect Wattez, maakte twee eeuwen later ,op initiatief van de Twentse textiel eigenaren het ontwerp voor een villa met het park met vijver en een klein arboretum. We probeerden enkele van de zeldzame bomen te determineren, maar dat gaat in deze periode moeizaam. Het is windstil en regelmatig scharrelt er een roodborstje of winterkoninkje door het struikgewas. De boswachter, op e-bike in dienst van het Landschap Overijssel, controleert het gebied. Opvallend is zijn wollige groene fleecevest, wat Gerard Wolbert de uitspraak ontlokt of er misschien hier ook groene beren voorkomen. De man kijkt licht geïrriteerd.
We horen op onze wandeling de groene specht en Jos Schabbink hoort zelfs een appelvink. Naast de traditionele vogels zoals merel, vink en koolmees, nemen we ook waar de zwarte mees, de grote bonte specht, het goudhaantje, de boomklever en de buizerd. Aan de oostkant wandelen we ’t Spik in. Aan de rand groeit het zeldzame schaafstro. Gerrit Weusthof trakteert op kaas en worst en Toon heeft nog een speciaal drankje in zijn mini bidon. Een prachtige plek om ook in het voorjaar nog eens terug te komen. We wandelen met een boog door dit cultuurlandschap, graslanden, houtwallen, poelen en natte weilanden en passeren de oude boerderij ’t Spik. Volgens Landschap Overijssel broeden hier wel 50 soorten vogels en kunnen we in het voorjaar de gevlekte orchis en meiorchis waarnemen. 
Op de terugweg komen we weer de boswachter tegen, hij heeft fantasierijke verhalen over zijn jeugd, over stroperijen etc. De ‘markloaw’ begeleidt ons richting parkeerplaats waar tot onze verbazing de ijsvogel zijn plek in het struikgewas weer heeft ingenomen. Onder de koffie van Toon kunnen we onze ogen er niet van af houden.
Bert Wolbert
Bron: Tijdschrift Landschap Overijssel
Foto’s : Marcel Grunder en Johan Drop (IJsvogel)